* 49 *

«Γέμισε ο πλανήτης με ανθρωπάκια που είναι το κέντρο του κόσμου.»

Είναι βράδυ, περιφέρεσαι στα δρομάκια. Ο κόσμος κοιμάται. Ανάβεις τσιγάρο, παίρνεις μια τζούρα και η καύτρα φωτίζει από μακριά. Απλά περπατάς. Σκέφτεσαι να ξυπνήσεις αύριο το πρωί στις 9 να πας στη δουλειά. Μετά ίσως την πας έξω για φαγητό, ‘κάπου καλά’. Γυρίσετε σπίτι, κάνετε σεξ. Θα πας να της τον βάλεις από πίσω, θα σου πει και πάλι όχι. Γαμώτο. Μα και να ακούει μόνο λαϊκά? Εσύ μεγάλωσες με Rolling Stones, αυτή κουνώντας τον κώλο της και χτυπώντας παλαμάκια. Ας ήμουν ο Ρέμος και σου έλεγα εγώ.

Το τσιγάρο έχει τελειώσει, έκανες και το μισό φίλτρο. Το πετάς στον τοίχο, πέφτει στο πεζοδρόμιο, ακόμα βγάζει καπνό. Κοιτάζεις δεξια-αριστερά . Ο δρόμος άδειος. Ο κόσμος κοιμάται. Βάζεις το δεξί χέρι στην εσωτερική τσέπη του μπουφάν. Βγάζεις το σπρέϋ. Δεν είναι ζωή αυτή, κάπου πρέπει να τα πεις. Φεύγεις βιαστικά.

Ξημερώνει. Μια γριούλα πάει με το καροτσάκι της στην λαϊκή. Θα κάνει μπάμιες σήμερα. Ο ήλιος έχει βγει, όλοι στις δουλειές τους. Όπως πρέπει.

Περπατάει στο πεζοδρόμιο, το καροτσάκι τρίζει στις λακούβες.
Κοιτάζει τον τοίχο που γράφει

ΓΑΥΡΟΙ ΜΟΥΝΙΑ